Dzień 5 (26 maja, niedziela)

W niedzielę, w Dzień Niepodległości nasz plan zakładam powrót do Tbilisi ale z przystankiem na zwiedzanie Telavi.

Zjechaliśmy z Sighnagi taksówką (4 lari łącznie) do pobliskiem wioski Tsnori.

Tam mieliśmy złapać marszrutkę do Telavi, ale żadnej nie było. Na szczęście była inna, która jechała kawałek w tamtym kierunku. Korzystamy z okazji, za przejazd płacimy po 2 lari, ale jesteśmy już 20 km bliżej celu – wylądowaliśmy bowiem w Bukurtshikhe.

W sklepie spytaliśmy się o przystanek marszrutek do Telaci. Oczywiście nie ma przystanków marszrutowych, ale za to są czekający ludzie na drodze. Raz jeszcze pomaga nam gościnność i uczyność Gruzinów – ludzie pomogli nam wsiąść we właściwą marszrutkę. Przez cały czas pogoda zaczęła się psuć i zaczynało coraz to mocniej padać.

W trakcie podróży zauważyliśmy, że Gruzini są wobec siebie i obcych pomocni, przyjaźni. To jest niesamowite. Mieliśmy awarię marszrutki i od razu wyszedł pasażer i próbował pomóc kierowcy.
Gdy dziecko płacze, a mama widać że już nie wie co robić, wkraczają ludzie. Zabierają dziecko, próbują go rozbawić, zaciekawić. Gdy wysiadają to inni pomagają jej się wypakować, trzymają parasol, żeby nie zamokły. Przyjazność gruzińska nas urzekła – mamy nadzieję, że napływ turystów nie zmieni ich mentalności i zostaną sobą.

W końcu dojechaliśmy do Telavi. Miasto przywitało nam solidną ulewą.

Na szczęście marszrutka stanęła przy targowisku i tu zakupiliśmy parasol, oczywiście made in China.

Wraz z naszym kolorowym parasolem poszliśmy zwiedzać miasto, a przy okazji zakupiliśmy kilka gatunków kawy.

Ciekawostką jest to, jak przechowuje się tutaj kawę. W Europie kawę przechowuje się w puszkach, aby nie wywietrzała, w eleganckich opakowaniach. W Gruzji do tematu podchodzą na luzie. Kaw jest tutaj wiele rodzajów, a sprzedawane one są z wiaderek. Dzięki temu poszczególne rodzaje kawy można sobie na spokojnie obwąchać :)

Zakupiona kawę pakuje się w zwykłe spożywcze woreczki. Jedyne co nas zdziwiło, że chciano nam pakować różne rodzaje kawy w jeden worek. Oczywiście była możliwość zmielenia kawy. Kawę w Gruzji przygotowuje się na sposób turecki w dżezie (rodzaj tygielka) i podawana jest zawsze w filiżankach – czyli tak jak lubimy.

Dobre przepisy gruzińskie i przepis na kawę, znajdziecie na http://obliczagruzji.monomit.pl/przepisy-kuchni-gruzinskiej/kawa-po-batumsku
W trakcie podróży dowiedzieliśmy się, że może w Batumi już nie ma plantacji herbaty, ale nadal jest uprawiana na wschodzie kraju. Oczywiście i takową zakupiliśmy, choć sprzedawana jest tylko ekspresowa.

Pomimo deszczu zwiedziliśmy monastyr, okolice zamku (niestety w ten dzień muzeum było zamknięte, a teren zamkowy wyglądał raczej jak w remoncie.
Odwiedziliśmy boczne uliczki, katedrę Alawerdi, monastyr, punkt widokowy z pomnikiem króla Herakliusza II.

Przy okazji mogliśmy oglądnąć sprzęt wojskowy, który był pokazywany z okazji Dnia Niepodległości.

Naprzeciwko zamku znaleźliśmy małą knajpkę, gdzie chyba nikt by nie podejrzewał, że serwują jedzenie, tylko alkohol. Jednak tu zjedliśmy najlepiej chyba przyprawiony kabab i pieczone ziemniaki, tak jak dawniej robiło się frytki (żadne frytki-anorektyczki, tylko dobre frytkowe grubaski).