Czas na kolejną część relacji z Wietnamu – czyli wycieczka do Tam Coc, czyli takiego Ha Longu na lądzie oraz do przepięknej murowano-drewnianej katedry w Phat Diem, trochę Hanoi i powrót do Polski

Całą relację znajdziecie tutaj: KLIK

Ostatnia aktualizacja 2012.04.26, powrót do Polski

Dzisiaj postanowiliśmy nie wstawać o 6 – wstaliśmy o 7 :) Cel na dzisiaj – Ninh Binh, a stamtąd Tam Coc (coś ala Ha Long na lądzie) oraz katedra w Phat Diem.

Szybkie śniadanko, potem piechotą 300m na przystanek autobusu 36, który zawiózł nas na dworzec Giap Bat, nazywany też południowym dworcem autobusowym.
Z tego dworca co kilkanaście minut (od 6 do ok 15-16) odjeżdżają autobusy do Ninh Binh. Bilet kosztuje 60 000 VND, a dworzec jest tam zorganizowany, że nie trzeba niczego szukać.
Na upartego może to wyglądać to tak: wchodzisz na dworzec, podchodzi do Ciebie “naganiacz” i pyta się dokąd jedziesz, potem pokazuje Ci właściwą kasę w której kupujesz bilet, dajesz bilet naganiaczowi, a on Cię prowadzi do właściwego autobusu.
Proste, szybkie, wygodne i bardzo usprawniające pracę dworca :)

Do Ninh Binh jedzie się około 2 godzin, po drodze zabieramy różne osoby z różnych miejsc – nawet ze środka skrzyżowania. Ot taka organizacja przejazdu – trzeba przyznać, iż zdaje ona egzamin.

Po dotarciu do Ninh Binh (dworzec autobusowy jest w centrum miasta) przesiadamy się w miejski autobus numer 2, który za 20 000 VND dowozi nas ponad 30 km do wioski Phat Diem.
Po przyjeździe zaliczamy jeden sklep z butami, a po chwili docieramy do celu gdzie znajduje się ta przepiękna katedra. W skrócie wyróżnia się ona tym, że zewnątrz jest murowana, a wewnątrz jest… drewniana.

Cały kompleks jest średniej wielkości – patrzać od strony wioski najpierw mamy staw z wodą, następnie dzwonnice, samą katedrę oraz ogród. Na bokach katedry znajdziemy dodatkowo po dwa budynki (na każdym boku).
Całość robi niewiarygodne wrażenie – zwłaszcza po zajrzeniu do środka. Niestety do samej katedry nie można wejść na co dzień – można tam wejść tylko w czasie mszy świętej.
“Na szczęście” jest kilka dziur przez które można zajrzeć do środka i zrobić zdjęcia.

Musimy przyznać, iż nigdy nie widzieliśmy czegoś podobnego i jesteśmy po wielkim wrażeniem.

Po “zwiedzaniu” udajemy się na przystanek. Zamiast autobusu miejskiego podjeżdża inny bus, który także jedzie do Ninh Binh i który kosztuje też 20 000 VND. Wsiadamy.
Kilkanaście minut i kilka “dokładek” ludzi później autobus zamienia się w wesoły i głośny autobus. Film na telewizorze zostaje zastąpiony przez “popularną” muzykę wietnamską z karaoke.
Zrobił się ścisk – w przedniej części autobusu siedziało bodajże 12 osób, na bodajże 5 przewidzianych miejsc :)
Na szczęście docieramy do celu w jednym kawałku.

W Ninh Binh idziemy w stronę stacji kolejowej, gdzie ma znajdować się dużo hoteli. Trochę z tym przesada, ale w jednym z nich za 100 000 VND pożyczamy motorek.
Do samego Tam Coc nie jest jakoś daleko – około 8 km w jedną stronę.
Motorkiem docieramy tam w kilkanaście minut. Parkujemy motor.

W kasie kupujemy dwa bilety – jeden na “łódkę” (max. 2 osoby) za 80 000 VND, do tego każdy z nas płaci po 30 000 VND za wstęp. Łącznie 140 000 VND, z czego 70 000 VND dostanie pani wiosłująca.

Cała “podróż” trwa około 2 godzin, po drodze zaliczamy 3 jaskinie – o szerokości od 17 do 40 metrów i długości 40-130 metrów.
Do tego jesteśmy otoczeni wielkimi “wyrośniętymi” z ziemi/wody górami.
Nie bez przesady okolicę nazywa się “Ha Longiem na ziemi”. Niestety wraca się tą samą trasą, którą płynie się w pierwszą stronę.

Tuż po starcie dostaję wiosło w rękę i w sumie wyszło, że pomagałem (potem także Stefcia) Pani wiosłować, aż do końca. Miło było powiosłować:)

Po drugiej jaskini łódki są atakowane przez łódki-sklepy, z paniami oferującymi napoje czy też jedzenie w “gut prajs” :) Prawdziwy “supermarket” łódkowy robi się dopiero tuż za jaskinią numer 3, za którą zawraca się w drogę powrotną. Było tam zgromadzonych chyba z 10 łodzi. Podpłynęła do nas jedna z nich, na nasze stanowcze “NO” pasują, ale na koniec stosują stary numer, mówiąc:
“Kup Pan coś dla tej Pani, która wiosłuje, bo ona jest taka zmęczona i jej się chce pić.”
Co się dzieje, jeśli jakiś turysta kupi taki napój, np za 20 000 VND? Otóż nasza pani wiosłująca, sprzedaje (od razu!) ten napój do łódki-sklepu za pół ceny. Podsumowanie: każda z Pań zarobiła po 10 000 VND, a turysta ma głupią minę :) W trakcie płynięcia Pani otwiera skrzynkę. W niej wyszywane serwety i serwetki. Oczywiście możemy kupić po okazyjnej cenie i zrobić Pani przyjemność:) Niestety trafili na osobę, która umie wyszywać:)

Po chwili zauważamy, iż pani wiosłująca i tak ma własne picie, dodatkowo ze sklepu kupuje sobie lizaki. Kombinują jak tylko się da:) Pomysły mają dobre, choć można mieć wrażenie, jakby chcieli tylko złoić turystów.
W drodze powrotnej ciągle machamy wiosłami, nasza pani ma chyba za dobrze, bo nawet Francuz z innej łódki stwierdził, że powinniśmy dostać zniżkę:) Po drodze mijamy mnóstwo pól ryżowych, górek, mini-świątyń, grot, widać nawet kozy na brzegu. Było słonecznie, zielono – pop prostu pięknie.

Docieramy do mety, pani upomina się o tipa – nasz tip był taki, że pomagaliśmy jej wiosłować :)

Wracam motorkiem do Ninh Binh. Jest 17.35 i ostatni “oficjalny” bus do Hanoi już odjechał – ostatni kurs jest o 17.20. Jednak nic straconego – wystarczy wyjść na główną drogę przelotową przez miasta, poczekać kilka minut, a bus do Hanoi sam się znajdzie – tzn. sam nadjedzie.
Do Hanoi jeździ tam wiele busów “przelotowych”, które zgarniają ludzi z wiosek i miast po drodze. Cena jest taka sama – 60 000 VND, ale trzeba się o nią upomnieć – na początku chcą od 70 do 80 000 VND.

Po niecałych dwóch godzinach docieramy z powrotem na Giap Bat, następnie miejskim autobusem numer 8 wracamy w okolice hotelu.

W drodze do hotelu zatrzymujemy się na pobliskim skrzyżowaniu na zupę. Dostajemy dużą zupę oraz instrukcję obsługi od jednego z klientów. Pokazuje on nam także wódkę w plastikowej butelce. Oprócz wódki w butelce znajdują się jaszczurki :)
Po skończonej zupie inny z towarzyszy jedzenia częstuje mnie kieliszkiem wódki – nie wiem czemu są zdziwieni kiedy wypijam całość jednym duszkiem – widocznie u nich tak się nie pije :)
Wódka była bardzo dobra, z delikatnym posmakiem landrynek – była trochę słabsza niż wódka “z czerwoną etykietką” przywieziona z Chin.

Aktualizacja 2012.04.23, czyli muzealne Hanoi :)

Dzisiaj krótko, bo tak :) Udało nam się odwiedzić trzy obiekty.

Na pierwszy strzał z rana poszła Świątynia Literatury. Trafiliśmy w niej na zakończenie roku szkolnego (???) – chyba – w każdym bądź razie miejsce było pełno małych dzieci, licealistów i studentów. Cześć z nich w tradycyjnych stronach.
Było ich po prostu mnóstwo. Każdy robił sobie zdjęcia w różnych miejscach Świątyni, dzieci kupowały lody i krzyczały. Było głośno :)

Sama Świątynia Literatury jest ładne, ale jakoś specjalnie nie zachwyca, chociaż warto tam pójść.

Po drugiej strony ulicy znajduje się Muzeum Sztuki (Fine Arts Museum), w którego kolejki znajdziemy rzeczy użytkowe jak i inne eksponaty z całego zakresu historii Wietnamu. Znajdziemy tutaj ubrania poszczególnych grup etnicznych, ceramikę, rzeczy z brązu, a także nawet współczesne obrazy.
Można tutaj także obejrzeć kolekcję eksponatów powiązaną z Czamami. Oczywiście rzeczy jest mniej niż w “dedykowanym” muzeum w Da Nangu.

Ostatni przystanek do Muzeum Historii. Znajdziemy w nich eksponaty powiązane z historią Wietnamu, także tą najstarszą sprzed kilku tysięcy lat.
Muzeum znajduje się naprzeciwko Muzeum Rewolucji Wietnamskiej.

Jutro wycieczka do Perfumowanej Pagody, a pojutrze rano jeszcze jedno muzeum, a po nim powrót do Polski.

Ostatnia aktualizacja 2012.04.24, czyli wycieczka do Perfumowanej Pagody

Dzisiaj jeden cel – wycieczka do Perfumowanej Pagody.

Perfumowana pagoda. W przewodniku sugerują jechać z wycieczką, więc jedziemy i okazuje się, że przewodnik ma rację. Samemu jechać motorem i szukać przystani, mogłoby być trudno i z dużą stratą czasu. (wycieczka kosztowała 17 dolarów za osobę). Teraz po tym jak mamy ślad GPS byłoby prościej, bo byśmy wiedzieli gdzie mamy dojechać. Z drugiej strony cena byłaby tylko symbolicznie niższa niż koszt wycieczki.

Busem jedziemy ok 1,5 godziny, wsiadamy w łódkę i po godzinie jesteśmy u podnóża góry.

Zwiedzamy świątynię, jemy lunch i idziemy w górę do Pagody – 961 schodów do bramy pagody.

Po doświadczeniu w Tai Shan wchodzenie po schodach poszło jak z płatka. Wzdłuż całej drogi były stoiska z piciem i możliwością odpoczynku.

W trakcie spotykamy dwie kobiety podróżujące z Kaczką, jak my z Krową i Osiekowie z Kleofasem:)
W ramach odpoczynku zrobiliśmy małą sesję zdjęciową :)

Wejście na górę zajęło nam około 40-50 minut (razem z przystankami)
Docieramy do Perfumowanej pagody, czyli świątyni w jaskini. Robi wrażenie, a różnica temperatur powoduje parowanie ciała:)
Pagoda jest celem wielu pielgrzymek, głównie kobiet pragnących dzieci. Tu właśnie modlą się o przychylność w poczęciu dziecka.
W trakcie zwiedzania wietnamska młodzież prosi o zdjęcie:)

Płynięcie jest przyjemne, wspinaczka również, tylko te śmieci i stragany na szlaku psują widoki.
Schodzimy i płyniemy w drogę powrotną, gdzie na końcu Panie atakują z napojami i żądają tipów. Istny Wietnam.

Dzień kończymy daniem z ryżem, spacerem po mieście, kolejnym zakupem kawy (Weasel i Blue Mountain). Wieczorem pakujemy się.
Jutro ostatni kawałek dnia w Wietnamie, bo o 22.50 wylatujemy z Hanoi do Frankfurtu liniami Vietnam Airlines.

Aktualizacja 2012.04.27, powrót do Polski

Ostani dzień w Wietnamie był spokojny z wizytą w muzeum Kobiet. Chyba jedyne nowe, nowoczesne muzeum w Wietnamie. Wszystkie filmy działały, pomieszczenia ładne, odnowione i do tego wystawa bardzo ciekawa. Ceremonia ślubna i narodzin w grupach etnicznych. Obchodzenie święta Kobiety Boga.
Jak dala nas naprawdę ciekawe muzeum, gdzie można dowiedzieć się więcej o kulturze Wietnamczyków, a przy okazji wiemy do czego wykorzystuje się psy. Psy mają magiczną moc:)

Wyjazd zakończyliśmy dobrą kawą spoglądając na jezioro i wtedy nadszedł czas udać się na lotnisko.

Trochę nerwów spowodował jeszcze Pan Taksówkarz, który chyba początkowo nie zajarzył, że ma jechać na lotnisko i… wrócił pod nasz hotel :D Koniec końców udało się dotrzeć na lotnisko. Za taxi dla 4 osób z centrum miasta (z odbiorem z 2 hoteli) zapłaciliśmy 11 USD.

Organizacja ruchu na lotnisku jest jak w przysłowiowy sajgon. Jeszcze na takim nie byliśmy:)

Na checkinie prosimy Panią o miejsca koło siebie i stwierdziła, że nie ma. Ok, trudno. Dajemy bagaże, oddaje nam paszporty. Odchodzimy czekając na znajomych i chyba dobrze się złożyło:) Po chwili Pani krzyczy: security “fortin” bagage. No to idziemy, a tam przejście dla pasażerów lotów krajowych. Wracamy i okazuje się, że że to dwa checkiny dalej jest security i Pani chodzi o fortin (fourteen) – ich wymawianie liczb jest masakryczne, nigdy nie wiadomo czy to 14 czy 40.

Idziemy do security, a tu każą nam wypakować plecak i pokazują palec przy nosie. Kurcze, skarpetki śmierdzą, narkotyki mamy? Okazuje się, że chodzi o olej rybny. Nie możemy go zabrać, choć jest zabezpieczony workami. Prosimy o dokumentację, że ten olej jest na liście zakazanych rzeczy do wzięcia. Nie pokazują i do tego obsługa jest wyniosła i lekceważąca. Kiedy prosimy o kierownik (mamy czas) Pani pokazuje palcem i mówi na zewnątrz. Ani gdzie, do kogo. Zero informacji. Jeszcze raz prosimy o kierownika i gdzie jest. Wychodzimy z Panią i wracamy z kierownikiem. Pytamy – to samo. Śmierdzi i że jak się wyleje przesiąknie to wszystko będzie śmierdzące. Wobec tego prosimy o papierek że odmówiono nam zabrania oleju. Pan się zdenerwował i odmówił. Ani dokumentu odmawiającego, jak i listy zakazanych produktów. Zgadza się na zabezpieczenie dodatkowe. Wychodzimy pakujemy olej w ciuchy i kolejne worki. Pokazujemy. Nie, mamy iść do maszynki foliującej i to od nas zależy. Idziemy pakujemy, przechodzi. Nie daliśmy Panu satysfakcji postawienia na swoim:) Bagaż poleciał.

Na lotnisku spotykamy poznanego na rzece Francuza. Spotykamy też (pierwszy raz w trakcie pobytu w Wietniamie) Polaków. Pozdrowienia dla Emi i Marcina (ich relacja: KLIK) oraz dla KubaB z lotnictwo.net.pl :)

Pozdrawiamy i miło było spotkać!

Na koniec relacji trochę wietnamskich plakatów:)